Op een normale dag zou het geluid van vuilniswagens door de straten van Brugge te horen zijn, maar donderdag was dat niet overal het geval. Dit vanwege een ongewone staking, geïnitieerd door het gemeenschappelijk vakbondsfront, die bestond uit een “staking om te kunnen staken”. Het klinkt als een paradox, en dat is het ook.
Er is ontegenzeggelijk een groeiend gevoel van ongemak onder de inwoners van Brugge. “Elke reden lijkt tegenwoordig goed genoeg voor een staking. Waar gaat dit naartoe?”, aldus een woordvoerder van de middenstandsorganisatie KMO.partners.
In de wijken Sint-Kruis en Assebroek, aangeduid als sector 3, kon een volledige afvalophalingsronde niet worden uitgevoerd omdat een team niet aan het werk ging. Hetzelfde gold voor sector 4, bestaande uit Koolkerke, Lissewege, Dudzele en Zwankendamme.
Maar het was niet allemaal slecht nieuws. In tegenstelling tot het restafval waren andere ophaalrondes voor GFT, papier, PMD en groenafval wel uitgevoerd. Uit betrouwbare bronnen hebben we vernomen dat ongeveer 60% van het restafval toch is opgehaald.
Dus wat moeten bewoners doen als hun restafvalzakken aan het eind van de dag nog steeds onaangeroerd voor hun deuren staan? Er is geen inhaaldag gepland voor deze specifieke ronde. Inwoners van de getroffen gebieden wordt verzocht hun afvalzakken terug naar binnen te brengen en te wachten tot de volgende geplande ophaalronde op donderdag 12 oktober.
Het is duidelijk dat dergelijke stakingsacties, ongeacht het motief, invloed hebben op de dagelijkse routines van burgers. Terwijl sommigen het recht om te staken verdedigen, vragen anderen zich af of dit de juiste manier is. Toch is het essentieel om de onderliggende redenen van dergelijke acties te begrijpen en hopelijk tot een gemeenschappelijk begrip te komen. Wat ook de mening is, de vuilniszakken blijven een tastbare herinnering aan de impact van deze actiedag op het dagelijks leven in Brugge.
