In onze stad is een taalstorm ontstaan die de gemoederen hoog doet oplaaien, ook weken na de tussenkomst van Pol Van Den Driessche (N-VA) in de gemeenteraad. De kern van deze controverse? Het gebruik van de Engelse taal binnen Musea Brugge, een besluit dat zowel bewondering als verontwaardiging opwekt.
Jo Berten, gerespecteerd voormalig voorzitter van de Koninklijke Brugse Gidsenbond en kenner van de lokale cultuur, uitte onlangs zijn verbazing en teleurstelling over de prominente aanwezigheid van Engels tijdens zijn bezoek aan het Museum Sint-Janshospitaal. Zijn ervaringen werden kracht bijgezet door voormalig schepen Andries vanden Abeele en N-VA-raadslid Pol Van Den Driessche, die het Engels gebruik zien als een onderwaardering van het Nederlands, de spil van onze culturele identiteit.
Pol Van Den Driessche, verontwaardigd door deze taalkeuze, stelt een opmerkelijke voorwaarde voor de recent verdubbelde werkingssubsidie van Musea Brugge: een groter respect voor het Nederlands in de museumcommunicatie. Deze eis resoneert met een dieper liggend verlangen naar erkenning van onze taal en cultuur, een sentiment dat in vele harten leeft.
Echter, tegenover deze kritieken staat de visie van cultuurschepen Nico Blontrock, die benadrukt dat Brugge’s status als UNESCO-stad en toeristische hotspot een meer inclusieve benadering vereist. Door Engels te gebruiken naast het Nederlands, streeft Musea Brugge ernaar om een gastvrije en toegankelijke omgeving te bieden aan zijn overwegend internationale bezoekers. Deze strategie, gericht op het doorbreken van taalbarrières en het bevorderen van culturele uitwisseling, wordt als essentieel beschouwd voor het verwelkomen van een wereldwijd publiek.
In de kern van dit debat ligt de uitdaging om een evenwicht te vinden tussen het behoud van onze culturele en taalkundige identiteit en het omarmen van de globaliserende wereld waarin we leven. Het is een dialoog over hoe we onze rijke geschiedenis en tradities kunnen delen zonder onze eigenheid te verliezen.
