maandag, mei 20, 2024

Lees ook dit...

De Verhalende Evolutie van Sint-Trudoabdij: Van Begin tot Afscheid

De oorsprong van de Sint-Trudoabdij gaat terug naar rond 1050 toen kluizenaar Everelmus zich vestigde bij de entree van Brugge. Deze bescheiden vestiging groeide in de loop der jaren uit tot een gemeenschap die later bekend stond als de “dienaren van God”. In de loop der tijd voelden ze de behoefte aan meer structuur en organisatie. Rond 1146 traden ze toe tot de congregatie van de reguliere kanunniken van Arrouaise.

Het 15de-eeuwse polychrome triomfkruis heeft een hoge artistieke waarde. Maar het unieke en de waarde voor het collectieve geheugen ligt het meest in de bewaard gebleven combinatie van dit kruis met het authentieke velum (vastendoek). Tijdens de vastenperiode werd het kruis bedekt met dit zogenaamde kruisvelum. Dit velum is ook op zichzelf een zeer waardevol en goed geconserveerd stuk 15de-eeuws linnen met borduurwerk. Weinig exemplaren van die ouderdom bleven bewaard. Het geheel bezit hierdoor een aanzienlijke ijkwaarde voor de textielstudie in het algemeen en de reconstructie van dit cultuurhistorische gebruik in het bijzonder.

Toen hun aantal groeide, ontstond de noodzaak om een afzonderlijke woonplek voor de vrouwelijke leden te hebben. Hierdoor werd het Sint-Trudoklooster gesticht, dat altijd verbonden bleef met de Eekhoutabdij. In de daaropvolgende jaren werden er meerdere veranderingen en verschuivingen doorgevoerd, waaronder de formele pauselijke erkenning van hun bestaan in 1180.

Naarmate de tijd verstreek, namen spanningen toe tussen de Eekhoutabdij en het Sint-Trudoklooster. Dit culmineerde in een formele scheiding tussen de twee in 1248. Na een reeks tegenslagen, waaronder een blikseminslag in 1261, verhuisde het klooster naar een plek dichter bij de Kortrijkse weg.

Tijdens de Reformatie in de 16e eeuw leed de gemeenschap zwaar. Plunderingen, geuzen en militaire dreigingen dwongen de zusters herhaaldelijk te verhuizen. Echter, ondanks deze uitdagingen, slaagde de gemeenschap erin om zichzelf opnieuw uit te vinden en hun nalatenschap voort te zetten.

Recentelijk hebben de zusters van de Sint-Trudoabdij enkele van hun meest waardevolle kunstwerken aan Parcum gedoneerd, waaronder een 15e-eeuws triomfkruis en een bijbehorend velum. Dit genererende erfgoed wordt nu beschermd en tentoongesteld voor het publiek, en fungeert als een blijvende herinnering aan het religieuze en culturele leven in Vlaanderen.


De Sint-Trudoabdij vertelt een verhaal van veerkracht, geloof en gemeenschap. De schenking aan Parcum zorgt ervoor dat hun geschiedenis wordt geëerd en gedeeld met toekomstige generaties. Hoe denken onze lezers over het behoud van dergelijk erfgoed? En het belang van religieus erfgoed in de hedendaagse samenleving? Deel uw gedachten met ons. Overweeg ook om een gratis abonnement te nemen door op de knop “mijn krant” te klikken.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Populaire berichten