Een bijzondere plechtigheid vond plaats in het stadhuis, waar de consul van de Verenigde Staten en lokale vertegenwoordigers getuige waren van de overdracht van een geborduurde meelzak uit 1915 en een geklost tafelkleed, die hun weg terug naar Vlaanderen hebben gevonden dankzij de inspanningen van lokale erfgoedorganisaties.
Een tijd geleden werd ik gecontacteerd door Dirk Pieters, voorzitter van de vzw Heemkring Dudzele. Dirk zei me dat er kans was dat een geborduurde meelzak uit 1915 terug naar Vlaanderen zou komen. Samen met een geklost tafelkleed, ooit afkomstig uit Hooglede. De meelzak naar Dudzele, het tafelkleed naar Hooglede. Mijn nieuwsgierigheid werd gewekt en van het een kwam het ander. Het Erfgoed is terug in Vlaanderen.
Schepen Nico Blontrock
Net voor het paasweekend ontving het stadhuis bezoekers uit de Verenigde Staten en diverse lokale organisaties, zoals de Heemkring van Dudzele, NSB Dudzele, de vzw Kantcentrum Brugge, meelzak-experte Annelien Van Kempen en vertegenwoordigers van de gemeente Hooglede. De plechtigheid markeerde de terugkeer van een geborduurde meelzak uit 1915 en een geklost tafelkleed, ooit afkomstig uit Hooglede.
In 1914 schonken inwoners van Lexington en North Platte, Nebraska (VS), bloem verpakt in katoenen zakken ten behoeve van het Belgisch Hulpfonds. Begin 1915 kwamen deze meelzakken, waaronder de geborduurde meelzak, aan in Dudzele. Na het legen van de zak bij de lokale bakker, transformeerde een handwerkster de zak op verzoek van het Voedingskomiteit van Dudzele tot een kussenhoes, versierd met een bedanktekst en patriottische motieven.
De meelzak-experte Annelien Van Kempen vertelt op haar blog over de reis van de meelzak naar de Amerikaanse familie Johnson Shaler, die het erfstuk drie generaties lang bewaarde. De familie besloot uiteindelijk de meelzak terug te brengen naar Dudzele, waar de Heemkundige Kring het zal bewaren in hun museum.
De meelzak zou naar verluidt zijn overgedragen aan de onderwijzeressen van de meisjesschool in Dudzele, de Zusters van Liefde. Tijdens handwerklessen voorzagen zij de stof van patronen en kozen zij de garens voor het borduurwerk. Voor de boven- en onderranden zijn draden uit de stof getrokken en is een lint in de Belgische kleuren rood, geel en zwart door de stof geregen.
Naast de meelzak keerde ook een stuk ‘War Lace’, een kanten tafelkleed gemaakt door kantwerksters van Hooglede, terug naar Vlaanderen. Dit historische kantwerk wordt voortaan bewaard en beheerd door de gemeente Hooglede.
Schepen Nico Blontrock benadrukte de bijzonderheid van deze gebeurtenis: “Er passeerden vanmorgen in ons stadhuis heel wat mooie verhalen. Boeiend.” De terugkeer van dit erfgoed markeert een nieuw hoofdstuk in de lokale geschiedenis, maar welke schatten liggen er nog verborgen, wachtend om herontdekt te worden? Het behoud en de viering van ons cultureel erfgoed versterken de banden tussen het verleden, het heden en de toekomst. Welke verhalen zullen nog opduiken, klaar om gedeeld te worden met de wereld?
Terwijl we stilstaan bij deze bijzondere overdracht, kunnen we niet anders dan nieuwsgierig zijn naar wat nog meer te ontdekken valt. Het is aan de lokale Brugse gemeenschappen, erfgoedorganisaties en gepassioneerde individuen om samen te werken en de verhalen die ons erfgoed vertelt, levend te houden. Wie weet welke verrassingen ons nog te wachten staan in dit voortdurende avontuur van historische ontdekkingen.
