Het hart van de Vlaamse voetbalcultuur, Brugge, was onlangs gastheer voor een monumentale bijeenkomst van oud-scheidsrechters. De reünie, een langverwacht evenement, zorgde voor een unieke ontmoeting tussen enkele van de meest prominente figuren uit het voetbal van eind 20e eeuw.
Het evenement was een spiegelbeeld van de maatschappij, waarin voetbal in al zijn vormen – Futsal, minivoetbal, en veldvoetbal – wordt weerspiegeld. Vergelijkbaar met hoe de toekomst van een voetballer wordt vormgegeven door zijn jeugdopleiding, wordt benadrukt dat scheidsrechters evenzo een goede begeleiding en opleiding nodig hebben.
In het iconische Hotel Weinebrugge in Brugge werd de eregast, Willy Vandriessche, vergezeld door een indrukwekkende reeks collega’s uit de hoogste voetbalklasse van 1987 tot 2000. Onder hen waren grootheden zoals Ponnet, Goethals, Van Langenhove, Crucke, en Constantine. Aanwezig was ook de toenmalige voorzitter van de Belgische voetbalbond, Michel D’Hooghe.
In de schaduw van het prachtige Brugge, werd het een middag van reflectie en inspiratie. Er werden herinneringen opgehaald en ideeën uitgewisseld, en de stemming was zowel nostalgisch als toekomstgericht.
Scheidsrechters zijn de onzichtbare ruggengraat van elke voetbalwedstrijd, die het spel eerlijk en plezierig houden. De stemmen van de spelers zelf weerspiegelen dit. “Een goede scheidsrechter is als een goede regisseur. Ze beïnvloeden de flow en dynamiek van de wedstrijd enorm”, zegt een lokale speler. Een andere voegt toe: “Ze hebben de ondankbare taak om de regels te handhaven en beslissingen te nemen die niet altijd populair zijn, maar essentieel voor de integriteit van het spel.”
Voetbal Vlaanderen benadrukt de cruciale rol van initiatieven zoals de Referee Ambassador, de Referee Academy, en het Referee College in de opleiding van scheidsrechters. Het verbreedt niet alleen de basis van scheidsrechters, maar het verzekert ook dat België in de toekomst meer topscheidsrechters zal hebben.
Deze bijeenkomst onderstreept niet alleen het belang van het eren van het verleden, maar ook de noodzaak om de toekomst van het Belgische voetbal te versterken. Sluit u aan bij het gesprek door uw gedachten te delen in de commentaren, dit artikel te delen op sociale media, of door u te abonneren op onze digitale krant voor meer lokale nieuwsupdates uit Brugge.
Als ex-scheidsrechter/opleider, die nog altijd de arbitrage als een van de mooiste hobby’s vindt, ben ik de mening toegedaan dat er zeker niet uit het oog mag verloren worden dat men terug ruimte moet geven aan de eigen persoonlijkheid van de ref! Nu zijn deze mensen teveel in een keurslijf gegoten, “robotisme”. Ik ben van mening dat deze, oudere aanpak ook bij spelers/entourage aanvaard zal worden. Iedereen vroeger wist dat deze of gene ref een eigen persoonlijkheid had (sociaal, prater, afstandelijker, strenger, kordater, vaderlijker, kaartentrekker, losser,…) binnen de regels van het mooie spelletje en dit werd een onderdeel van het spel en/of voorbereiding van de wedstrijd zowel sportief of als supporter. Nu MOET iedere ref hetzelfde denken en doen in iedere gelijkaardige situatie. Dit legt een enorme persoonlijke druk op, denk ik… Ook supporters/bestuursleden eisen nu uniformiteit in IEDERE quasi gelijkaardige situatie. Er bestaat enkel nog wit en zwart. De druk wordt daardoor enorm, ook op amateuristisch niveau. Indien men deze aanpak op werkgelateerd niveau zou doen, zouden de burn-outs nog meer de pan uit swingen. Laat terug de mens, mens zijn! Maar dit is een zeer persoonlijke denkoefening!