De historische charme van Brugge gaat een stap verder met de succesvolle restauratie van een eeuwenoud gebouwencomplex. Gemeenteraadslid Pol Van Den Driessche (N-VA) was een drijvende kracht achter deze ontwikkeling, met constante pleidooien voor de renovatie van dit prachtige erfgoed.
Het was in januari 2021, te midden van de coronacrisis, toen een select groepje mensen, waaronder Van Den Driessche, het vervallen gebouw bekeek. Tweeënhalf jaar later is de restauratie voltooid, waardoor het complex nu een verbluffende transformatie heeft ondergaan.
De geschiedenis van dit gebouwencomplex is diep geworteld in het verleden van Brugge. Opgericht in 1326 als het passantenhuis “Onze-Lieve-Vrouw van Nazareth”, diende het als onderdak voor ontelbare pelgrims en daklozen. Deze geschiedenis weerspiegelt het vroegere Brugge, dat een centrum van bedevaart en toerisme was, met heilige locaties zoals het Mariabeeld van de Potterie en het Heilig Bloed van Gods zoon als belangrijkste trekpleisters.
Door de eeuwen heen heeft het gebouw verschillende functies gehad. Na de oprichting van een kapel in de 15e eeuw, werd het in 1578 gebruikt als leprozerie. Later, in de 18e eeuw, werd het omgebouwd tot een rasphuis, een instelling die probeerde misdadigers te rehabiliteren door hen werk en opleiding te bieden. Vanaf 1802 diende het als Sint-Elisabethschool voor arme meisjes en later werd het zelfs een parochiekerk.
Het lijkt me aangewezen dat we de essentie van dit historische verhaal blijven herinneren door het aanbrengen van een bord met geschiedkundige uitleg. Bijvoorbeeld ter hoogte van het barokke altaar dat gelukkig bewaard is gebleven. Zo’n duidende tekst zou de passanten van de 21ste eeuw, jong en oud, ongetwijfeld boeien
Gemeenteraadslid Pol Van Den Driessche
In de 19e eeuw nam de Burgerlijke Godshuizencommissie haar intrek en werd het pand omgevormd tot een bedelaarswerkhuis. Tegen de jaren ’50 van de vorige eeuw werd het de locatie voor de afdeling Houtbewerking van het Koninklijk Technisch Atheneum.
Sinds 1998 staat het gebouw aangeduid als beschermd monument en in 2009 werd het formeel erkend als bouwkundig erfgoed. Vandaag de dag kunnen we bewonderen hoe de tijdloze aantrekkingskracht van dit complex bewaard is gebleven dankzij de zorgvuldige restauratie.
De geschiedenis van dit gebouw is ook zichtbaar in zijn architecturale elementen, zoals het beeld in de nis, vermoedelijk gewijd aan de heilige “Magdalena met de zalfpot”.
De restauratie van dit eeuwenoude gebouw is een prachtig voorbeeld van de inzet van Brugge voor de bescherming van haar lokale erfgoed. Het toont ook aan hoe een zorgvuldige aanpak van stadsvernieuwing, die respect toont voor het historische karakter van een stad, kan bijdragen aan het behoud van de culturele rijkdom.
Als u geïnspireerd bent door dit verhaal van transformatie, nodigen wij u uit om uw gedachten te delen in de reacties, het artikel te delen op sociale media, of u te abonneren op onze digitale krant voor meer updates over lokaal nieuws in Brugge.
