In het Vlaams Brabantse Landen hangt een diepe stilte na het schokkende nieuws over het overlijden na het ongeval zondag in Zeebrugge van Gérault Wiame, een 29-jarige kerel uit de buurt. Gérault, die de knusse wereld van het familiebedrijf funerarium Delarbre in Lincent sinds 2013 een frisse vibe gaf, heeft ons veel te vroeg verlaten. Afgelopen zondag, in de Isabellalaan in Zeebrugge, gebeurde wat niemand ooit wil meemaken. Een heftig ongeval sloeg het leven van Gérault uit zijn handen. Achter het stuur van zijn Porsche verloor hij de macht over het stuur en botste frontaal tegen een trekker-oplegger. Het weer zat niet mee, en mogelijk speelde aquaplaning een rol, naast een snelheid die op dat moment misschien niet helemaal paste bij de omstandigheden.
De impact van dit verlies golft door naar iedereen die Gérault kende ook hier aan de Oostkust. Zijn ouders, Marc Wiame en Anne Delarbre, staan voor de ondenkbare taak hun eigen zoon te moeten begeleiden op zijn laatste reis, in het funerarium dat al zes generaties lang door de familie wordt gerund. Kun je je voorstellen? Werk dat je met hart en ziel doet, maar dan voor je eigen kind. Het is hartverscheurend.
Gérault was niet zomaar iemand. Als baken van positiviteit, ondanks de gezondheidsbergen die hij al van jongs af aan moest beklimmen, stond hij bekend om zijn levenslust en professionaliteit. “Een ongelofelijke jongeman,” zoals de lokale zaal Aulnenhof’s Ignace Smet hem omschrijft, die ondanks alles vol passie zijn vak uitoefende. Zijn verhaal inspireert: een vechter, een overlever, iemand die ondanks zware longproblemen en een longtransplantatie elk moment leefde alsof het goud waard was. En dat was het ook, vooral nu.
De gemeenschap van Landen, het team van Delarbre, iedereen die Gérault ooit heeft ontmoet, staat nu stil bij een groot verlies. Het is een moment waarop we allemaal even de tijd nemen om na te denken over wat echt belangrijk is in het leven. Gérault’s nalatenschap? Een herinnering om elke seconde te koesteren, om gepassioneerd te blijven over wat we doen en wie we zijn, en om, ongeacht de obstakels, het leven voluit te leven.
Laten we een moment nemen om te denken aan Gérault, zijn familie, en iedereen die geraakt is door dit tragische nieuws. In deze tijden van verdriet vinden we hopelijk ook een sprankje van de levensvreugde die Gérault zo kenmerkte.
