Onze krant is een platform waar snel en concreet worden gediscussieerd over en naar aanleiding van het nieuws. Dit doen we ook via opiniestukken zoals deze. Elk onderwerp is goed, als er maar een connectie is met het nieuws, en als het maar voor een breder publiek interessant is. Onze redactie beschikt over de naam en de contactgegevens van de schrijver. Ook uw opinie is welkom. Stuur ze naar: Redactie@brugge.express Ben je het eens of oneens met de schrijver hier onder? Reageer dus gerust hier onder.
In een verrassende wending tijdens een bijeenkomst in de Sint-Walburgakerk in Brugge, deelt opiniemaker Dries Van den Abeele zijn ontnuchterende ervaring met de aanpak en het verloop van het evenement. Met minimale verwachtingen betrad hij de kerk, om vervolgens gecatastrofeerd terug te keren. Dit sentiment werd gedeeld door een van de belangrijke deelnemers, die het evenement beschreef als een “schandalige vertoning”, geleid door een “respectloze en bazige man”.
Vanaf het moment van binnenkomst, waar deelnemers werden verplicht hun voornaam op een sticker te schrijven, voelde de bijeenkomst meer als een kleuterschool dan als een serieuze samenkomst van volwassenen. De keuze van de organisatie om het evenement te laten leiden door personen die meer weg hadden van onervaren jeugdleiders dan van professionele facilitatoren, riep vragen op over de besluitvorming binnen het stadsbestuur.
De bijeenkomst kreeg een bijzonder lage waardering van de aanwezigen, die zich moesten uiten via tekeningen – een methode die Van den Abeele deed denken aan therapieën voor psychiatrische patiënten of misbruikslachtoffers. Deze aanpak en het gebrek aan serieus debat zorgden ervoor dat meerdere bezoekers het evenement voortijdig verlieten.
Ondanks de bedoelingen om waardevolle input te verzamelen voor het kerkenplan, betwijfelt Van den Abeele of het evenement enige nuttige suggesties of voorstellen heeft opgeleverd. Hij uit ook zijn bezorgdheid over de kosten van dergelijke bijeenkomsten, gezien de professionaliteit die de organisatoren aan de dag legden wanneer het op factureren aankwam.
De teleurstelling van Van den Abeele wordt verder versterkt door het gebrek aan antwoorden op zijn vragen, die niet pasten binnen het vooropgestelde script van de organisatoren. Hij roept het stadsbestuur op om de onbeantwoorde vragen alsnog te adresseren.
Afsluitend benadrukt Van den Abeele dat, ondanks de teleurstellende ervaring, de interesse in de Sint-Walburgakerk onverminderd groot blijft en dat het huidige kerkbestuur de kerk in goede handen heeft. Het evenement mag dan als een misstap worden beschouwd, de blijvende betrokkenheid bij de kerk biedt hoop voor de toekomst.
De wijze waarop de bijeenkomst georganiseerd werd is tegenwoordig gebruikelijk bij inspraakvergaderingen; ik heb er de voorbije jaren een vijftal meegemaakt. Je komt binnen met de bedoeling je mening te zeggen en te luisteren naar de mening van anderen en je gaat buiten met de zekerheid dat alles al beslist is. Op dit vlak deel ik voor een keer het standpunt van Dries Van den Abeele.
Ook voor mij was het een fiasco. Ik was gekomen in de veronderstelling dat zou gesproken worden over alle kerken en kapellen van de binnenstad en dat zou begonnen worden met een overzicht te geven van wat al gerealiseerd en gepland is. Het bleek alleen te gaan over de Walburgakerk en bovendien bleek het behoud van deze kerk voor de eredienst al definitief beslist. Er bleef dus niet veel meer te bespreken en ik ben opgestapt nog voor men aan het tekenen ging.
Ik vraag mij af hoeveel bewoners van de gewezen Sint-Walburgaparochie er onder de meer dan 100 aanwezigen zouden geweest zijn. Vermoedelijk even weinig als er in 2015 bij mede-oprichters van de vzw Sint-Walburgakerk waren. Een parochiekerk is er toch op de eerste plaats voor de parochianen? Waren die uitgenodigd?
Het was verbijsterend te moeten horen dat het al enkele jaren binnen regent in de kerk, ondanks de ‘goede zorgen’ van het kerkbestuur en de vzw.
Er staan nog twee dergelijke vergaderingen in mijn agenda, maar voor een ervan heb ik maandagavond vernomen dat de belangrijke beslissingen al genomen zijn.