Een onverwachte wending in de aanloop naar de viering van 11 juli in Brugge, de historische en pittoreske stad van Vlaanderen. Het Vlaams Belang kwam voor een verrassing te staan toen bekend werd dat niemand minder dan Elio Di Rupo, de Minister-president van Wallonië, is uitgenodigd als gastspreker voor de feestelijkheden.
Het 11 juli Komitee van Brugge had de keuze gemaakt, die voor velen als een schok kwam. “Het is het minste wat we kunnen zeggen over deze keuze,” bevestigt Vlaams Belang fractieleider Stefaan Sintobin. Di Rupo, lid van de Socialistische Partij, zal tijdens zijn lezing zijn visie op de toestand van het land delen.
Hoewel het 11 juli Komitee het recht heeft om elke gastspreker te kiezen, heeft de keuze voor Di Rupo voor verhitte discussies gezorgd in de lokale gemeenschap van Brugge. De uitnodiging van een politieke figuur wiens ideeën en toekomstvisie voor het land diametraal tegenover het algemene gevoel in Vlaanderen staan, op een dag die in het teken staat van de Vlaamse cultuur, heeft bij velen de wenkbrauwen doen fronsen.
Vlaams Belang Brugge liet echter geen gelegenheid onbenut om Di Rupo met de nodige ‘egards’ en op een ludieke manier te verwelkomen aan het stadhuis, aldus Sintobin.
In het Brugse stadhuis zelf, was het toch wat rustiger
De avond bracht ook een uitgebreide toespraak van Pol Van Den Driessche, voozitter van het 11 juli Komité, waarin hij de historische betekenis van de zaal benadrukte. Hij verwees naar de Guldensporenslag en de Kist van Oxford, een middeleeuws artefact dat de voorbereidingen voor de slag en andere belangrijke historische gebeurtenissen illustreert. Di Rupo’s aanwezigheid werd ook erkend, gezien zijn rol als “eerste Waal” en het feit dat zijn regering in Namur is gevestigd, de thuisbasis van enkele van de belangrijkste figuren in de Guldensporenslag.
Van Den Driessche benadrukte ook de complexiteit van België als een land dat bestaat uit twee democratieën en de noodzaak van dialoog en compromissen om de nationale uitdagingen aan te gaan. Hij wees op de groeiende verschillen tussen Vlaanderen en Wallonië in termen van politieke en economische keuzes en pleitte voor een grote overeenkomst die elke gemeenschap de mogelijkheid zou geven om te bepalen welke keuzes moeten worden gemaakt voor het welzijn van hun eigen leden.
In zijn toespraak herinnerde Van Den Driessche het publiek ook aan de invloedrijke Waalse socialist Jules Destrée, die in 1912 een brief schreef aan koning Albert I over de scheiding tussen Wallonië en Vlaanderen. Destrée’s woorden weerspiegelden het ontwaken van het besef van de Franstalige machtsafname binnen de Belgische staat in het begin van de 20e eeuw en de daaruit voortvloeiende wanhoop.
De avond was een krachtige herinnering aan het belang van de Vlaamse gemeenschap en het streven naar meer autonomie en zelfbepaling. Van Den Driessche besloot zijn toespraak met de oproep aan de minister-president en de leiders van de twee grote deelstaten, Wallonië en Vlaanderen, om heldere afspraken te maken voor de toekomst van hun respectievelijke gemeenschappen.
De avond in het stadhuis van Brugge was niet alleen een gelegenheid om de Vlaamse gemeenschap te vieren, maar ook een forum voor open discussie en dialoog over de toekomst van Vlaanderen en Wallonië binnen de complexe structuur van de Belgische staat. Het was een stap voorwaarts in het voortdurende streven naar consensus en begrip tussen de verschillende gemeenschappen die samen het Belgische koninkrijk vormen.
