Vlaanderen kent een enorme toename van 20% in de import van eieren binnen vier jaar. Deze trend legt de lokale pluimveesector onder druk en roept vragen op over het huidige landbouwbeleid en dierenwelzijn.
De import van eieren in Vlaanderen is in slechts vier jaar tijd met maar liefst 20% gestegen, zo blijkt uit cijfers opgevraagd door Brugs Vlaams Parlementslid Stefaan Sintobin (Vlaams Belang) bij minister van Landbouw Jo Brouns (cd&v). Tegelijkertijd is het aantal pluimveebedrijven sinds 2006 met 33% afgenomen. Volgens Sintobin zijn deze ontwikkelingen een gevolg van een falend landbouwbeleid, waarvoor de cd&v en N-VA verantwoordelijk worden gehouden.
In 2018 importeerde Vlaanderen 62 ton eieren, terwijl dit aantal in 2022 al op 74 ton lag. Opvallend is dat in de cijfers van 2022 de maand december nog niet is meegerekend. Nederland blijkt de belangrijkste handelspartner te zijn voor de invoer van eieren. Echter, ook in Nederland worden momenteel regels opgesteld om het aantal dieren in de pluimveesector drastisch te verminderen, met het oog op een reductie van 60% van de stikstofuitstoot in Vlaanderen.
Om de afhankelijkheid van Nederland te verminderen, kijken zowel Vlaanderen als de Europese Unie naar Oekraïne. Momenteel is tweederde van de EU-import van eieren afkomstig uit dit land. De Oekraïense eieren zijn echter afkomstig uit kooien die in de EU al sinds 2012 verboden zijn, wat zorgen baart op het gebied van dierenwelzijn. “De kippen hebben daar een leefruimte ter grootte van ongeveer een A4-pagina, zonder stok, nest of strooisel,” aldus Sintobin.
Sinds 2006 is het aantal Vlaamse pluimveebedrijven met minstens 100 leghennen gedaald van 488 naar 326 eind 2020, een daling van 33%. In West-Vlaanderen daalde het aantal bedrijven van 187 naar 128, terwijl in Oost-Vlaanderen een daling van 98 naar 61 bedrijven werd opgemerkt. Sintobin wijst het landbouwbeleid aan als hoofdschuldige voor deze situatie.
De toename van de eierimport en de afname van het aantal Vlaamse pluimveebedrijven stellen het huidige landbouwbeleid en de betrokken partijen ter discussie. De vraag is nu hoe de Vlaamse en Europese overheden zullen reageren op de groeiende afhankelijkheid van het buitenland en de gevolgen voor dieren welzijn en de lokale economie.
Sintobin hekelt ook de rol van de N-VA, die al 20 jaar onafgebroken in de Vlaamse Regering zit en zichzelf als voorstander van dierenwelzijn presenteert. Toch lijkt de partij geen probleem te hebben met de vervanging van de Vlaamse familiale landbouwbedrijven door verwaarloosde Oekraïense kippen van multinationals. Deze schijnbare tegenstrijdigheid roept op tot een grondige herziening van het beleid en de prioriteiten in de pluimveesector.
De explosieve stijging van de eierimport en de negatieve gevolgen voor de lokale pluimveesector en dierenwelzijn vereisen dringend aandacht en actie van de betrokken partijen. Zal de Vlaamse regering stappen ondernemen om het tij te keren, of blijven we afhankelijk van buitenlandse import met alle gevolgen van dien? De toekomst van de
